Franklin Graham wiernie podąża śladami swojego słynnego ojca, który niestety doprowadził do stopniowego odejścia od Biblii wraz z każdym mijającym dziesięcioleciem. W 1996 roku Franklin został pierwszym wiceprezesem Billy Graham Evangelistic Association (Stowarzyszenia Ewangelizacyjnego Billy’ego Grahama). Było to nowe stanowisko oferujące bezpośrednią sukcesję objęcia stanowiska prezesa, kiedy Billy Graham stanie się niezdolny do pełnienia tej funkcji. Franklin przejął prowadzenie misji w 2001 roku.
Franklin Graham powiedział w wywiadzie dla Indianapolis Star, że ekumeniczny sojusz jego ojca z kościołem katolickim i innymi denominacjami: “Był jedną z najmądrzejszych rzeczy, jaką jego ojciec kiedykolwiek zrobił” (“Keeping it simple, keeps Graham on high,” Indianapolis Star, czw, 3 czerwca 1999, H2).
Powiedział: “W pierwszych latach w Bostonie, Kościół katolicki stał za krucjatami mojego ojca. To był początek. Spowodowało to wycofanie się wielu protestantów. Nie wiedzieli oni jak sobie z tym poradzić. Ale mieli przykład. “Jeśli Billy Graham jest gotów do współpracy z każdym, to może my powinniśmy być również” (Indianapolis Star, 3 czerwca 1999).
Ekumeniczny kierunek służby Franklina Grahama widać choćby w tym, że podobnie jak jego ojciec jest częstym gościem konferencji o takim charakterze. Przykładowo w 1997 przemawiał na styczniowej konferencji National Religious Broadcasters (Krajowych Nadawców Religijnych), w lutym na Moody Bible Institute Founders oraz na majowej konferencji Promise Keepers w Birmingham w Alabamie. To było w czasie, kiedy jednym z dyrektorów Promise Keepers był katolik.
Krucjata Franklina Grahama z 1998 roku w Adelaide w Australii nie pozostawiła żadnych wątpliwości co do kierunku jego działań. Na promocyjnym przyjęciu dla mediów poprzedzającym krucjatę obecni byli katolicki arcybiskup Leonard Faulkner oraz anglikański arcybiskup Ian George. Festival South Australia News napisał: “Arcybiskupi zgodnie stwierdzili, że FESTIVAL SA z udziałem Franklina Grahama w styczniu przyszłego roku, będzie największym wydarzeniem w historii kościoła australijskiego”. Prawie 400 kościołów zarejestrowało się w Grahams Christian Life & Witness Course, – szkoleniu przygotowawczym do zaplanowanej krucjaty. Reprezentowane były 23 denominacje. Wśród zarejestrowanych kościołów było m.in: 49 parafii kościoła rzymskokatolickiego (głoszącego fałszywą ewangelię łaski i uczynków) 82 zbory kościoła zjednoczeniowego (ultra liberalnego) 30 kościołów chrystusowych (zbawienie ściśle związane z aktem chrztu), 25 parafii kościoła anglikańskiego (głównie liberalnych) 1 cerkiew greko-katolicka (ewangelia oparta na sakramentach) oraz 3 kościoły adwentystów dnia siódmego (Ellen White jako prorokini, śmierć to tylko sen, a kara piekielna nie jest wieczna)
Kościoły te, jako całość stanowią galimatias odstępstwa i błędów doktrynalnych. Bóg wyraźnie zabrania, aby Jego lud wchodził w jedno jarzmo z czymś takim. „Kto się za daleko zapędza i nie trzyma się nauki Chrystusowej, nie ma Boga. Kto trwa w niej, ten ma i Ojca, i Syna. (10) Jeżeli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, nie przyjmujcie go do domu i nie pozdrawiajcie. (11) Kto go bowiem pozdrawia, uczestniczy w jego złych uczynkach” ( 2 List Jana 9,11 BW)
Kościół zjednoczeniowy w Australii jest kościołem odstępczym i bardzo modernistycznym. Przykładowo, zbór kościoła zjednoczeniowego w Paddington umieścił przed swoim wejściem transparent oświadczający, że kościół jest schronieniem dla homoseksualistów, miejscem gdzie są akceptowani i mogą otwarcie mówić „o swej seksualności” (Australian Beacon, luty 1998, str. 2). Pastor tego kościoła Rod Pattennden powiedział mediom: „Chcemy aby geje i lesbijki wiedzieli, że są u nas mile widziani”. Dodał również, że co najmniej jedna trzecia parafii Paddinton Eastside składa się z homoseksualistów.
Kościół Rzymskokatolicki jest fałszywym „kościołem”, który głosi fałszywą ewangelię łaski (łaska plus uczynki, wiara plus sakramenty), nieprawdziwy autorytet (Biblia połączona z tradycją katolicką), a także kłamliwe przywództwo (papież). Nowy Katechizm Katolicki mówi: „Kościół potwierdza, że dla wierzących sakramenty Nowego Przymierza są konieczne do zbawienia” (#1129). Nasza książka Evangelicals and Rome ujawnia katolickie herezje, które zostały potwierdzone przez II Sobór Watykański, a także Nowy Katechizm Katolicki.
Ci, którzy odpowiedzieli na przesłanie Ewangelii podczas krucjat Franklina Grahama, zostali wysłani do wyżej wspomnianych kościołów-sponsorów, aby tam się uczyć „uczniostwa”. Mamy więc dziwny obraz pasterza, który szczęśliwie i z pełną świadomością oddaje swoje owce w ręce wilków. Jest to jedno z największych zwiedzeń duchowo – doktrynalnych, jakie ten świat kiedykolwiek widział.
Wiceprzewodniczącym festiwalu w Lubbock w Teksasie, organizowanego przez Franklina Grahama w Kwietniu 2000, był Paul Key – dyrektor odpowiedzialny za ewangelizację w katolickiej diecezji miasta Lubbock. Co najmniej trzech lokalnych liderów festiwalu było charyzmatykami. Przewodniczącym był Rick Canup, starszy w Trinity Church – charyzmatycznego zgromadzenia, które wcześniej miało powiązania z Assamblies Of God. Pastor tego kościoła, Gary Kirksey, zasiadał również w Komitecie Wykonawczym Festiwalu. Pastor Jackie White z charyzmatycznego zboru Church on the Rock (kościół na skale) był jednym z wiceprzewodniczących (E.L. Bynum, “Franklin Graham Festival,” Plains Baptist Challenger, kwiecień 2000, str. 1). Paul Key, który zanim przeszedł na katolicyzm przez 18 lat był prezbiteriańskim pastorem, napisał książkę zatytułowaną „95 powodów by zostać i pozostać katolikiem”.
Katolicy uczestniczyli również w festiwalach Franklina Grahama w mieście Corpus Christi w Texasie w 2005 roku oraz w miejscowości Halifax w Nowej Szkocji w 2004 roku (Central Canada 2006 Franklin Graham Festival Background and Pastoral Notes for Catholic Clergy and Workers,” by Luis Melo, Director of Ecumenical and Inter-Religious Affairs, Archdiocese of Saint Boniface, n.d.).
Wielu katolików było szkolonych, jako doradcy na Festiwalu w Baltimore organizowanego przez Franklina Grahama w stanie Maryland 7-9 lipca 2006 roku. Katolicki ksiądz Erik Arnold z Church of the Crucifixion (parafii pod wezwaniem Ukrzyżowania) w Glen Bumie w stanie Maryland, prowadził zespół złożony z 225 katolików, którzy uczestniczyli w krucjacie Franklina Grahama. Powiedział on: „To była świetna okazja, aby kościoły chrześcijańskie pokazały swoją jedność w prowadzeniu ludzi do Chrystusa” (“Catholic Counselors Attend Billy Graham Festival,” The Catholic Review, 12 lipca 2006). Organizacja Grahama przekazała nazwiska 300 osób kościołowi kzymskokatolickiemu, aby mogły one otrzymać pomoc we wzroście duchowym. Osoby te otrzymały również listy od kardynała Wiliama Kellera mówiące o „wspieraniu ich w wierze i zapraszające do zaangażowania w życie kościoła”. Będą oni uczyć się, wśród wielu innych herezji tego, że dopuszczalna jest modlitwa do Maryi. W rzeczywistości niektórzy z doradców pracujących podczas krucjaty byli z Cathedral of Mary Our Queen (katedry Maryi naszej Królowej) z Baltimore.
Katolicy brali również udział w festiwalu organizowanym przez Franklina Grahama w Winnipeg, w Kanadzie w październiku 2006 roku. Rok wcześniej zespół Grahama wystąpił do katolickich biskupów w Winnipeg z prośbą o ich wsparcie i zaangażowanie. (Central Canada 2006 Franklin Graham Festival Background and Pastoral Notes for Catholic Clergy and Workers,” Luis Melo, Director of Ecumenical and Inter-Religious Affairs, Archdiocese of Saint Boniface, n.d.).
W odpowiedzi każda z archidiecezji w środkowej Kanadzie miała oficjalnie swojego reprezentanta w komitecie wykonawczym festiwalu, a wiele parafii przysłało pracowników do przeszkolenia, jako doradców oraz do dalszego kierownictwa duchowego. Katolikom powiedziano: „Idąc w ślady ojca, Franklin Graham, zaprezentuje podstawy chrześcijaństwa. Katolicy nie usłyszą lekceważenia nauki Kościoła o Maryi, autorytecie papieża czy też Episkopatu, ani słowa przeciwko Mszy Świętej, sakramentom, czy też katolickim praktykom i zwyczajom”.
W rozmowie z Katie Couric na antenie telewizji NBC 2 kwietnia 2005 roku Franklin Graham pochwalił zmarłego papieża Jana Pawła II i twierdził, że obaj głoszą tę samą Ewangelię. Graham powiedział: „Nie zgadzamy się w wielu sprawach doktrynalnych i uważam, że te rozbieżności zawsze będą. Jednocześnie jesteśmy zgodni w sprawach fundamentalnych, że Jezus Chrystus, Syn Boga żywego, przyszedł na ziemię, aby umrzeć za nasze grzechy i kiedy zmarł i przelał swoją krew, wziął na siebie grzechy świata. Jeśli więc wyznajemy nasze grzechy, pokutujemy i przez wiarę przyjmujemy Chrystusa do naszych serc, Bóg przebacza nam i oczyszcza nas. To są podstawy wiary, w których jesteśmy zgodni, doceniamy tego człowieka i stanowisko, jakie zajął w tak wielu problemach moralnych”.
Cieszymy się, że Franklin wierzy i głosi Ewangelię opisaną w tym świadectwie (za wyjątkiem „przyjęcia Chrystusa do swojego serca” – ta część nie jest biblijna), ale on poważnie wypacza ewangelię głoszoną przez papieża. Ostatni papież wierzył, że doktryna o zbawieniu z łaski tylko przez Chrystusa i tylko przez wiarę jest herezją (klątwy nałożone przez Sobór w Trydencie na Ewangelię tylko z łaski nigdy nie zostały anulowane). Wierzył, że sakramenty są niezbędną częścią zbawienia, poczynając od chrztu, w wyniku którego człowiek rodzi się na nowo, przez bierzmowanie, kiedy człowiek otrzymuje Ducha Świętego.
Przemawiając na bierzmowaniu ośmiuset młodych ludzi w Turynie we Włoszech 2 września 1988, papież Jan Paweł II powiedział: „Jezus jest blisko nas, wkracza w naszą historię, za pomocą tych konkretnych, widocznych znaków sakramentalnych. Bierzmowanie jest naszą osobistą Pięćdziesiątnicą. Dziś przyjmiecie wylanie Ducha Świętego, który w dniu Pięćdziesiątnicy został zesłany przez zmartwychwstałego Pana na Apostołów. Każdy ochrzczony, jako wierzący musi doświadczyć tego momentu i tajemnicy zesłania Ducha Świętego, która uzupełnia i doskonali dar chrztu”. (L’osservatore Romano, N. 38, 19 września 1988, str. 16). Dziewięć dni później przemawiając w Harare, Jan Paweł II przemówił do tłumów zebranych w Borrowdale Park: “W ten sposób stajecie się nowymi ludźmi, odrodzeni się w sakramencie chrztu, posileni Świętą Eucharystią, żyjący we wspólnocie miłości z Bogiem i innymi z następcą Piotra i kościołem katolickim na całym świecie” “(tamże, s.2 ).
5 kwietnia 2005 występując w Hannity & Colmes na antenie telewizji Fox News, Franklin Graham został poproszony o odpowiedź na pytanie Seana Hannity (który jest katolikiem): “Pozwól mi zadać to pytanie, jakie są rozbieżności – mamy tylko 30 sekund na tą część – pomiędzy katolikami i ewangelicznymi chrześcijanami ? Czy może bardziej się z nimi zgadzasz niż nie zgadzasz?”. Graham odpowiedział: „Cóż, istnieje wiele kwestii doktrynalnych, w których się nie zgadzamy. Ale są rzeczy, w których się zgadzamy – w sprawie Krzyża, że Jezus Chrystus jest Synem Boga Żywego, który wziął nasze grzechy, umarł na krzyżu, został pogrzebany, a trzeciego dnia zmartwychwstał według Pism. To jest istota. To jest to, w czym się zgadzamy i możemy razem pracować opierając się na tym”.
To godne pochwały, że Graham głosi Ewangelię w telewizji i rozumiem, że miał on wyznaczony limit czasu (chociaż jego czas antenowy nie skończył się na tym pytaniu) oraz to, że chciał skupić się na Ewangelii, ale to nie usprawiedliwia faktu, że jego odpowiedź była przebiegła, błędna i niebezpieczna. Przebiegła dlatego, że odmówił podania jakiejkolwiek z doktrynalnych herezji Rzymu. Błędna, ponieważ powiedział, że kościół rzymskokatolicki wierzy w krzyż oraz zbawienie w taki sam sposób jak „ewangeliczni” chrześcijanie, a tak z pewnością nie jest. To błędne stwierdzenie mogło dać rzymskokatolickim słuchaczom Grahama fałszywe poczucie bezpieczeństwa w ich wierze opartej na ewangelii uczynków – sakramentów. Wypowiedź Grahama była niebezpieczna ponieważ powiedział on, że protestanci i katolicy mogą pracować razem i budować na swoich porozumieniach, podczas gdy Biblia nakazuje, aby Boży lud, oddzielił się od heretyków i odstępców (Rzym 16:17, 2 Tym 3:5) oraz od niebiblijnej jedności, która odgrywa większą rolę w rękach antychrysta niż Chrystusa.
Franklin Graham nie tylko pochwalił ostatniego papieża, ale wziął również udział w inauguracji pontyfikatu nowego. W programie Larry King Live 2 kwietnia 2005 roku, Billy Graham powiedział: „Nie czuję się fizycznie na siłach, aby tam być, chociaż zostałem zaproszony. Zostałem zaproszony przez Watykan z wyprzedzeniem jakieś sześć lub siedem miesięcy temu. Prosili, żebym przyjechał. Więc poprosiłem moją córkę, Anne Lotz, aby pojechała (na pogrzeb papieża Jana Pawła II). A mój syn Franklin, uda się na intronizację nowego papieża (Benedykta XVI)
Billy Graham bardziej niż jakikolwiek inny człowiek utorował drogę do powszechnej akceptacji katolickiego papieża przez protestantów i baptystów. Przełomowe ekumeniczne ewangelizacje Grahama, który bagatelizował doktrynę i wywyższał doświadczalną jedność religijną, maja miejsce już od ponad pół wieku. Franklin, choć odważniejszy pod pewnymi względami od słynnego ojca, nieposłusznie podąża tą samą drogą do ekumenicznego królestwa.
źródło: http://www.wayoflife.org/database/franklin_grahams_unscriptural_ecumenism.html
źródło: zwiedzenie.blogspot.com
